ひとしずく x やま△ - 四季折の羽 (ขนนกถักทอสี่ฤดู)

四季折の羽 (Shikiori no Hane)
(ขนนกถักทอสี่ฤดู)
 
Composition & Arrangement : HitoshizukuP x Yama△
Lyrics : HitoshizukuP
 

「いつか綺麗な声が出なくなっても…それでも私を愛してくれますか？」　

"หากในสักวันหนึ่ง ข้าหาได้มีเสียงที่ไพเราะเฉกเช่นนี้แล้วไซร้...ถึงตอนนั้น ท่านจะยังคงรักข้าอยู่ไหม?"

 
舞い落ちる粉雪が
山の背を白く染める
寂れた村の　あばら家で
二人、身を寄せ合う　冬の夜
Mai ochiru konayuki ga
Yama no se wo shiroku someru
Sabireta mura no abaraya de
Futari, mi wo yoseau fuyu no yoru
ละอองหิมะพิสุทธิ์โปรยปราย
ปกคลุมสันเขาด้วยสีขาวโพลน
ณ กระท่อมหลังเก่า ยังหมู่บ้านเงียบสงัด
สองร่างซบอิงอยู่ในค่ำคืนแห่งเหมันต์
 
「出会った日も、雪だった」
あなたが　微笑みつぶやく
囲炉裏火（いろりび）に火照（ほて）った顔を
大きな袖の影に隠した
"Deatta hi mo, yuki datta"
Anata ga hohoemi tsubuyaku
Iroribi ni hotetta kao wo
Ookina sode no kage ni kakushita
“วันที่เราพบกัน หิมะก็ตกเช่นนี้นี่นะ”
ยามท่านเปรยด้วยรอยยิ้ม
ข้าได้แต่ซุกซ่อนใบหน้าแดงก่ำราวดวงไฟ
หลังเงาแขนเสื้อตัวใหญ่ของท่าน
 
春の訪れを
息吹の歓び　さえずる鳥達と　歌う
「綺麗な声だね」と　あなたが言った
ただそれが、その言葉が、嬉しくて
Haru no otozure wo
Ibuki no yorokobi saezuru tori-tachi to utau
"Kirei na koe da ne" to anata ga itta
Tada sore ga, sono kotoba ga, ureshikute
ยามวสันต์มาเยี่ยมเยือน
ข้าขับขานลมหายอันสุขล้นร่วมกับเหล่านกน้อย
“เสียงเจ้าช่างไพเราะยิ่งนัก” ท่านเอ่ย
เพียงแค่คำนั้น ข้าก็มีความสุขยิ่งแล้ว
 
「いつか、綺麗な声が出なくなっても、
それでも、私を愛してくれますか？」
「当たり前だよ」って　優しく笑い
そっと　大きな手が頬を撫でた
"Itsuka, kirei na koe ga denaku natte mo,
Sore demo, watashi wo aishite kuremasu ka?"
"Atarimae da yo" tte yasashiku warai
Sotto ookina te ga hoo wo nadeta
“หากสักวันหนึ่ง ข้าหาได้มีเสียงที่ไพเราะเช่นนี้แล้วไซร้
ถึงตอนนั้น ท่านจะยังคงรักข้าอยู่ไหม”
“แน่นอนสิ” ท่านหัวเราะอ่อนโยน
ขณะไล้มือใหญ่ไปตามพวงแก้มข้าอย่างนุ่มนวล
 
青葉照る　夏の午後
あなたが病に倒れた
貧しい夫婦（めおと）暮らしでは
あなたを治す薬は　買えない
Aoba teru natsu no gogo
Anata ga yamai ni taoreta
Mazushii meoto kurashi de wa
Anata wo naosu kusuri wa kaenai
ใบไม้เขียวขจียามบ่ายกลางคิมหันต์
ท่านทรุดลงเพราะอาการป่วยไข้
ด้วยฐานะผัวเมียยากจนเช่นนี้
ย่อมไม่อาจหาซื้อยารักษาแก่ท่านได้
 
明くる日も　明くる日も
ただ、ひたすらに機（はた）を織る
儚き紅葉（もみじ）の葉のように
あなたの命を、散らせはしない
Akuruhi mo akuruhi mo
Tada, hitasura ni hata wo oru
Hakanaki momiji no ha no you ni
Anata no inochi wo, chirase wa shinai
ในวันถัดมา และถัดมา
ข้าเอาแต่มุ่งมั่นทอผ้าขายผืนแล้วผืนเล่า
เพราะมิอาจยอมปล่อยให้ชีวิตท่าน
ปลิดปลิวเช่นดังใบไม้ร่วงหล่นได้อย่างแน่นอน
 
季節は流れて
夏の終わりを告げる鈴虫が　リン、と鳴く
「綺麗な指だね」と　傷だらけの手を握る、その手が
あまりにも冷たくて…
Kisetsu wa nagarete
Natsu no owari wo tsugeru suzumushi ga RIN, to naku
"Kirei na yubi da ne" to kizu darake no te wo nigiru, sono te ga
Amari ni mo tsumetakute...
ฤดูกาลล่วงเลยผ่านไป
เสียงจิ้งหรีดพร่ำร้อง บ่งบอกถึงการสิ้นสุดของหน้าร้อน
“นิ้วของเจ้างดงามเหลือเกิน” ท่านว่า กุมมือที่มีแต่บาดแผลของข้าไว้
ทว่ามือของท่านนั้น กลับเย็นเฉียบยิ่งนัก
 
「いつか綺麗な指がなくなっても、
　それでも私を愛してくれますか？」
「当たり前だよ」って　咳（せ）き込みながら
痛む指を　大きな手が包んだ
"Itsuka kirei na yubi ga nakunatte mo,
Sore demo watashi wo aishite kuremasu ka?"
"Atarimae da yo" tte seki komi nagara
Itamu yubi wo ookina te ga tsutsunda
“หากสักวันหนึ่ง ข้าหาได้มีนิ้วที่งดงามเช่นนี้แล้วไซร้
ถึงตอนนั้น ท่านจะยังคงรักข้าอยู่ไหม”
“แน่นอนสิ” ท่านไอสำลัก
ขณะมือใหญ่กระชับเรียวนิ้วอันเต็มไปด้วยบาดแผลของข้าไว้
 
昼も夜も　機を織り続けて　
早く早く、薬を買わなければ…
もう少し、あと少し、紅葉（もみじ）が散る前に
この指が止まるまで…　この羽が、尽きるまで…
Hiru mo yoru mo hata wo ori tsudzukete
Hayaku hayaku, kusuri wo kawanakereba...
Mou sukoshi, ato sukoshi, momiji ga chiru mae ni
Kono yubi ga tomaru made... kono hane ga, tsukiru made...
จะทิวา จะราตรี ข้าต้องทอผ้าต่อไป
เร็วกว่านี้ ต้องเร็วกว่านี้ เพื่อซื้อยามาให้ท่าน
อีกนิด อีกสักเพียงนิด ก่อนที่ใบไม้แดงจะปลิดโปรย
จนกว่านิ้วจะขยับไม่ได้... จนกว่าขนนกของข้าจะหมดไป...
 
――嗚呼　落日の風――
――無情に朽ちていく実の――
――灯火を揺らし　落とす――
Aa rakujitsu no kaze
Mujou ni kuchite iku mi no
Tomoshibi wo yurashi otosu
อา สายลมสายัณห์
เจ้าพัดพาดวงไฟแห่งชีวิตของร่างนี้ที่ใกล้ดับสูญ
ให้ดับมอดลงอย่างไร้หัวใจนัก
 
「いつか、私がヒトじゃなくなっても、
　あなたは、私を愛してくれますか？」
怖くて真実は告げられぬまま
そっと　ひとり、最後の羽を折り…
"Itsuka, watashi ga HITO ja nakunatte mo,
Anata wa, watashi wo aishite kuremasu ka?"
Kowakute shinjitsu wa tsugerarenu mama
Sotto hitori, saigo no hane wo ori...
“หากสักวันหนึ่ง ข้าหาได้เป็นมนุษย์เช่นนี้อีกต่อไป
ถึงตอนนั้น ท่านจะยังคงรักข้าอยู่ไหม”
โดยที่ไม่อาจแจ้งในความจริงอันแสนน่ากลัวนั้น
ข้าได้แต่เพียงค่อย ๆ เด็ดดึงขนนกเส้นสุดท้ายออกมา...
 
「当たり前だよ」って　僕は笑い
翼を失くした君を抱きしめ、言った
綺麗に羽ばたいた　あの日の鶴を
ずっと、今でも覚えているよ
"Atarimae da yo" tte boku wa warai
Tsubasa wo nakushita kimi wo dakishime, itta
Kirei ni habataita ano hi no tsuru wo
Zutto, ima demo oboete iru yo
“แน่นอนที่สุด” ข้าคลี่ยิ้มออกมา
พลางโอบกอดตัวเจ้าผู้สูญเสียขนปีกเอาไว้ยามเอื้อนเอ่ย
นกกระเรียนที่โผบินไปอย่างแสนงามในวันนั้น
จนแม้ในยามนี้ ยังคงจดจำได้แม่นยำอยู่เสมอมา
 
そして　変わらず君を　愛しているよ
Soshite kawarazu kimi wo aishite iru yo
และข้าจะรักเจ้าไม่เปลี่ยนแปร